Taşı delen, suyun kuvveti değil, damlaların sürekliliğidir.
BREZİLYA
Eczacı da Eczacıymış
Eczacı yaşama sevinci içinde
Eczaneye adını koydu
Cam havana tozları koydu
Kapsülünü tableti koydu
Laboratuardan gelen kokuyu koydu
Hastalarının sesini
Hazırladığı şurubun tadını koydu
Eczacı eczaneye
Aklında olup bitenleri koydu
Ne yapmak istiyordu hayatta
İşte onu koydu
Kime şifa olabilirdi, nasıl zarar vermezdi
Eczacı eczaneye onları da koydu
Üç kere üç dokuz ederdi
Eczacı koydu eczaneye dokuzu
Hastane yanındaydı yol yanında
Girdi eczanesine sevgisini koydu
Bir parça ekmek yemek istiyordu kaç zamandır
Ekmeğinin çalınışını koydu
Nöbetini koydu uykusuzluğunu koydu
Yorgunluğunu tehlikelerini koydu.
Eczanede eczaneymiş ha
Bana mısın demedi bu kadar yüke
Bir iki darlandı yine açıldı kapılar
Eczacı ha babam koyuyordu.
(Edip Cansever’in "Masa da Masaymış" adlı şiirinden, izniyle...)
Tüm meslektaşlarımın ve çalışanlarımızın geçmiş bayramını kutlarım.
Sevgiyle...
