Bazen yaşadıklarımıza bakıp “şaka gibi” deriz. Yaşananlar ne mantıkla uyuşur, ne hukukla örtüşür, ne de gerekçelerle açıklanabilir...
Bu yıl yaz ayları boyunca eczane telefonlarımız önceki yıllara kıyasla daha sık çaldı. Arayanlar eczacı meslektaşlarımızdı.
Dillendirdikleri;
-Durumum çok kötü...
-Eczanem batıyor...
-Evimi sattım...
-Bu yıl çocuğumu özel okuldan almak zorundayım...
-Kredi çektim hala yetmedi...
-Kapatmak istiyorum, kapatamıyorum...
-Batıyorum...
-Ne olacak bu halimiz?
-Ne yapacağız?
-Neyle geçinebilirim?
-Bugünleri nasıl atlatacağız?
....
Ve ortak çağrı, söylem; “eczacının sesi bir şeyler yapsın”, “tek umudumuz sizsiniz”...
Feryad vardı, duyduklarımızda.
Dinlediklerimiz çok ağır geldi.
Yönetici olsaydık, bu yükle ve bu vicdanla sanırım hiç uyuyamazdık.
Ortada bir gerçek var ve kimse çok fazla dillendirmek istemiyor.
Eczaneler ekonomik olarak zor durumda! Herkes biraz da gurur yaparak birbirine söylemiyor ama olanı biteni fark ediyor. Özellikle dağıtım kanalları yaşanan bu durumun en önemli şahidi. Onlar eczacıların ve eczanelerin durumunu çok yakından takip ediyorlar. Fakat onlar bile olumsuz bir hava oluşmasın diye sessizliğe bürünüyorlar. Birbirlerine bile sır vermiyorlar.
Sistemin tüm paydaşları “taşlar yerine otursun” diye bekliyor.
“Taşların yerine oturması” mı? Tabii ki dayanamayan kapansın, güçlüler kalsın, yeni güçlüler iş başı yapsın.
Sistemin paydaşları mı? İlaca daha az ödeme yapmak isteyen bir devlet, daha karlı çalışmak isteyen firmalar, durumu idare etme ve karından eksiltmeme hesaplarındaki depolar, üyesinin haklarını korumakla yükümlü eczacı örgütleri ve çimen misali ezilen ama yine de yaşayabilmek için direnen eczacılar...
Herkes suskun! Herkes bekliyor!
Devlet, firmalar, depolar... Bunların sessizliğini bir yere kadar anlayabiliyorum.
Eczacı örgütleri ve eczacıların sessizliği ise gerçekten “şaka gibi”.
Bu ölüm sessizliği mi?
Bölüm 2
“Gerçek vardır gerçeklerden içeri. Büyü vardır büyülerden içeri…”*
…
İLETİŞİM
Tel: 0216 5534444
